Vanaf januari 2006 is op de audiologische centra een classificatiesysteem MAC-AC in gebruik. De bedoeling is om inzicht te krijgen in de populatie kinderen met taal- en of spraakproblemen. De registratie moet tevens leiden tot kwaliteitsverbetering en tot nadere uniformering van de werkwijzen, maar ook tot verantwoording van de multidisciplinaire diagnostiek van kinderen met taal- en spraakproblemen. In dit artikel wordt het classificatiemodel besproken en worden de eerste ervaringen ermee aan de lezers van Van Horen Zeggen voorgelegd.
Sinds 1998 verzorgen de Audiologische Centra de multidisciplinaire diagnostiek van kinderen met taal- en spraakstoornissen via een speciale subsidiediagnostiek van het College van Zorgverzekeraars (CVZ). In de verantwoording hiervan richting de zorgverzekeraars werd vooral gevraagd naar “managementinformatie”: dat wil zeggen welke aantallen kinderen werden gezien, wie verwees de kinderen naar het Audiologische Centrum, hoe was de leeftijdsverdeling, welke disciplines waren bij het onderzoek betrokken, hoeveel tijd kostte de diagnostiek. Via een registratiesysteem genaamd Logac, werd deze informatie jaarlijks bezorgd aan CVZ. De professionals op de centra waren echter meer geïnteresseerd in inhoudelijke informatie over de populatie kinderen met taal- en spraakstoornissen: hebben de verwezen kinderen een taal- en spraakprobleem en welke problemen precies? Hebben ze gedragsproblemen? Bij hoeveel kinderen is er sprake van een algehele ontwikkelingsachterstand? Hoe is de medische voorgeschiedenis van die kinderen en welke pedagogische factoren spelen eventueel een rol? Allemaal vragen waar de AC’s geen antwoord op konden geven.
