Nederlands tijdschrift voor Logopedie: nr. 2, maart 2018
Liesbeth Schlichting en Peter Dekker schreven een artikel over meertalige kleuters met en zonder TOS. Voor dit onderzoek is de taalvaardigheid van twee meertalige groepen (Turks en Marokkaans-Arabisch) en een eentalige groep kinderen uit het regulier onderwijs en drie vergelijkbare groepen in het cluster 2 onderwijs onderzocht en met elkaar vergeleken. De kinderen waren tussen de vier en zeven jaar oud. De gemiddelde standaardscores voor taalbegrip, woordontwikkeling en zinsontwikkeling liggen bij de groep Marokkaanse kinderen significant hoger dan bij de Turkse kinderen. Een mogelijkheid kan zijn dat er in de Marokkaanse gezinnen meer Nederlands wordt gesproken. De verschillen tussen de scores van de meertalige en eentalige kinderen bleken voor de woordontwikkeling het grootst. De onderzoekers hadden verwacht dat de gemiddelde standaardscores van de meertalige kinderen hoger zouden worden naarmate kinderen ouder werken, omdat ze langer in Nederland zijn. De gemiddelde scores van jongere en oudere kinderen verschilden echter niet van elkaar.
Nederlands tijdschrift voor Logopedie: nr. 2, maart 2018
In hetzelfde nummer van het Nederlands Tijdschrift voor Logopedie staat tevens een interview met Hans van Balkom en Gerna Scholte, experts op het gebied van Ondersteunde Communicatie (OC). Beiden benadrukken dat de cognitieve aspecten van kinderen met een meervoudige beperking nog vaak verkeerd worden ingeschat. Scholte: “Je moet juist zoeken naar de juiste vorm waarin iemand iets duidelijk kan leren maken. Dan zien we steeds weer dat een kind tot veel meer in staat is dan gedacht”. Van Balkom geeft aan dat OC in het verleden vooral werd ingezet om behoeften in het dagelijks functioneren kenbaar te maken, maar inmiddels wordt het ook ingezet als middel voor passende toegang tot communicatie, taalontwikkeling en geletterdheid. Tot slot vertellen ook zes logopedisten uit verschillende werkvelden hun verhaal over het benutten van OC.
Plotsdoof: nr. 1, Lente 2018
Christiaan Stronks schrijft over een studie die het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC) uitvoert naar bimodaal horen. Bimodaal horenden gebruiken zowel een CI als een hoorapparaat. Er is nu een nieuw systeem ontwikkeld waarbij de CI draadloos communiceert met het hoorapparaat. Het LUMC onderzoekt dit systeem, waarbij het onderzoek zich met name richt op het onderdrukken van de ruis. Spraakverstaan in ruis is namelijk erg moeilijk, zowel voor volwassenen met een CI als met een hoorapparaat. Er kunnen twee soorten ruisonderdrukkers onderscheiden worden: directionele microfoons en digitale filters. De eerste versterken met name geluid dat van voren komt en dempen het geluid dat van de zijkant en van de achterkant komt. Digitale filters nemen juist specifieke geluiden weg, bijvoorbeeld windruis. Het doel van de studie is het spraakverstaan in ruis te verbeteren.
